A touch of spice.. 

Από μικρή αγαπούσα την κανέλα. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ τον εαυτό μου να στέκεται με τις ώρες μπροστά από εκείνο το μικρο γυάλινο βάζο στο ράφι της γιαγιάς με την κανέλα. Καφετιά σαν την άμμο και με το άρωμα των ξεχασμένων καλοκαιριών ήταν πάντα κάτι μαγικό για μένα. Μεγαλώνοντας, οι άνθρωποι άρχισαν να ξαφνιάζονται με αυτή την ιδιαιτερότητα που πλέον είχε γίνει παραξενιά καθώς ήμουν ενήλικας. Συχνά λοιπόν με ρωτούσαν τι ήταν αυτό που αγαπούσα τόσο στην κανέλα. Εγώ τότε έδινα τη δίκη μου απάντηση που μάλλον έδειχνε να τους μπερδεύει περισσότερο.

''Η κανέλα είναι κάτι σαν την αγάπη. Τόσο διακριτική και ευαίσθητη που διαλύεται με το πρώτο άγγιγμα ξενών χεριών. Είναι κι αυτή ατελείωτη και δε θα χωρέσει πότε ολόκληρη στα χεριά κανενός. Η κανέλα όπως και η αγάπη σκεπάζει με τη σκιά της τα πέρατα του κόσμου και ο καθένας θα τη συναντήσει σε Βορά και Νότο, Δύση και Ανατολή.
Τέλος, η κανέλα δεν είναι σαν τη ζάχαρη κι έτσι όση κι αν χωράς κάθε μέρα στη ζωή σου, πότε δε θα σε βλάψει.''

​

Πότε δεν έμαθα αν κάποιος από όλους αυτούς με κατάλαβε πραγματικά. Αυτό που ξέρω είναι ότι ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους που γνώρισαν στη ζωή τους ποσά μπορεί κάνεις να αποκομίσει από λίγη, τόση δα μαγική σκόνη. Λίγη κανέλα...

                                                                                                        Κατερίνα Πολυμέρου..​